درباره سیستم تشخیص هویت چه میدانید؟

با افزایش حملات مبتنی بر سرقت هویت، بسیاری از سازمان‌ها به طور اساسی به سیستم تشخیص هویت نیاز دارند. در این صورت زمانی که مهاجمان قصد سو استفاده و یا سرقت هویت‌های سازمانی را دارند، کارفرمایان می‌توانند با کمک این سیستم‌ها از بروز این مشکل جلوگیری کنند.

سیستم‌های تشخیص هویت

سیستم تشخیص هویت، یک دستگاه یا نرم افزاری است که به منظور نظارت بر فعالیت‌های سازمان استفاده می‌شود و به شناسایی فعالیت‌های مخرب یا نقض قوانین می‌پردازد. هر گونه فعالیت و یا نقض قوانین در حالت معمول به یک مدیر گزارش شده و اطلاعات آن جمع آوری می‌شود.
خروجی این سیستم‌ها بدین صورت است که دارای تکنیک‌های فیلتر زنگ هشدار بوده و به گونه‌ای طراحی شده که می‌تواند فعالیت‌های مخرب را از هشدارهای نادرست تشخیص دهد.

انواع سیستم‌های تشخیص هویت

در حالت کلی سیستم‌های احراز هویت به دو دسته زیر تقسیم می‌شوند:

1. روش بیومتریک: مناسب‌ترین ابزار شناسایی و تایید هویت افراد بوده که به سریع‌ترین شکل ممکن ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فرد هر شخص را تشخیص می‌دهد، مانند اثر انگشت، تشخیص چهره، عنبیه، اسکن کف دست و غیره.
2. روش غیر بیومتریک: در این سیستم‌ها از نرم‌افزاری به جهت تایید هویت کاربران و تطابق اطلاعات استفاده می‌شود مانند رمز عبور، کارت‌های تماسی و غیره.

 مطلب پیشنهادی : سیستم حضور و غیاب بیومتریک چیست؟

سیستم بیومتریک

دستگاهی است که ویژگی فیزیکی و رفتاری  یک فرد را به یک تصویر دیجیتال تغییر می‌دهد. سپس این اطلاعات به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می‌شود که پس از آن توسط سیستم احراز هویت خوانده می‌شود تا هویت فرد را بررسی کند. در این سیستم ابتدا مدل مرجع ذخیره می‌شود و سپس داده‌های ذخیره شده در مقایسه با داده‌های بیومتریکِ فردی، مورد تایید قرار می‌گیرند که آیا شما واقعا، آقای یا خانم X هستید یا خیر.

سیستم غیر بیومتریک

در این سیستم‌ها از نرم‌افزارهایی به جهت تایید هویت کاربر استفاده می‌شود و نیازی به خواندن هویت فرد به صورت بیومتریک و استفاده از شناسه های منحصر به فرد و همراه فرد (اثرانگشت، چهره، عنبیه، صدا و…) ندارد. در این روش افراد می‎توانند از مواردی همچون کارت‌های تماسی و یا رمز عبوری که اطلاعات آن پیش‌تر ثبت شده به جهت ورود به سازمان استفاده کنند.

تشخیص هویت بیومتریک بهتر است یا غیر بیومتریک؟

هنگام استفاده از راه‌حل‌های بیومتریک، کپی کردن اثر انگشت یا سایر ویژگی‌های فیزیکی برای یک مهاجم سایبری دشوار خواهد بود و با وجود معیارهای ایمن در بسیاری از دستگاه‌ها، چندین تلاش برای ورود ناموفق شناسایی می‌شود و دسترسی آن ها پیش از حملات مسدود می‌شود.
راه‌حل‌های غیر بیومتریک بسته به ابزارهای امنیتی مورد استفاده ممکن است هزینه کمتری داشته باشند؛ اما امنیت کمتری هم دارند زیرا رمزهای عبور و کارت‌های تماسی می‌توانند به سادگی دزدیده شوند.
در حال حاضر با پیشرفت تکنولوژی می‌توان از دستگاه‌هایی استفاده کرد که از هر دو روش احراز هویت استفاده می‌کند. این سیستم‌های چند عاملی ترکیبی از یک عامل بیومتریک و یک عامل غیر بیومتریک هستند.

جدیدترین سیستم‌های تشخیص هویت

با پیشرفت روز افزون در دنیای دیجیتال، سیستم تشخیص هویت جدیدی همچون اندازه‌گیری ضربان قلب،  سفت بودن مفاصل، وزن استخوان‌ها، نوع پوست، عنبیه چشم و غیره نیز طراحی شده که خیلی از آنها به صورت گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. البته ممکن است این سیستم‌ها در آینده در بخش‌های مختلف همچون بیمارستان‌ها و سایر سازمان‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرند.

کاربرد سیستم‌های تشخیص هویت

سیستم‌های احراز هویت از جمله اقدامات امنیتی مهمی بوده که به جهت ایمن کردن بیشتر داده‌ها به کار گرفته می‌شود و نیاز به ورودی فراتر از نام کاربری و رمز عبور برای دسترسی کاربران به یک سیستم دارد. با ارائه این ورودی‌ها، سیستم‌های احراز هویت تشخیص می‌دهند که کاربران همان کسی هستند که ادعا می‌کنند.
استفاده از سیستم احراز هویت، امنیت داده‌ها را بهبود می‌بخشد و از نقض احتمالی جلوگیری می‌کند. هنگامی که برای دسترسی به یک سیستم نیاز به احراز هویت چند عاملی داشته باشید، سیستم کمتر در برابر مسائل امنیتی مانند رمزهای عبور ضعیف و غیره، آسیب پذیر خواهد بود.

کلام آخر

استفاده از انواع سیستم تشخیص هویت در هر سازمان بسته به فعالیت و بزرگی آن می‌تواند کاربرد مختلفی داشته باشد اما استفاده از این سیستم‌ها در هر سازمانی که اطلاعات بسیار مهمی دارند امری حیاتی است.